Grimlachjes: Kattenliefde

ABBENES Om de week vertelt Hennie wat haar als eigentijdse tachtiger zoal bezighoudt.

Soms verbaas ik me over de omgang met huisdieren. Natuurlijk moeten we goed voor ze zijn, ik sta er helemaal achter. Maar het is ook wel eens te veel van het goede en daar kan ik over meepraten.

Op een middag had ik een afspraak met een oud-collega bij haar thuis. Ik wilde aanbellen, maar Truus had mij al zien aankomen en deed meteen open. Ik werd allerhartelijks ontvangen. Leuk om weer eens over vroeger te kunnen praten, over onze werkervaringen. In de woonkamer wilde ik plaatsnemen op een fauteuil, maar Truus hield me tegen. ‘Sorry meid, maar dat is de lievelingsplek van Minet, onze poes.’ 

Ik had de badstof doek in dezelfde kleur als de bekleding van de stoel niet gezien en schoof door naar een andere. Maar toen ik verder keek, bleken ze stuk voor stuk bezet te zijn met een handdoek. Truus liep snel naar de achterkamer en kwam met een niet erg comfortabele rechtzitter aansjouwen. 

Minetje was in geen velden of wegen te bekennen. Ik vroeg naar de kat, of ze soms buiten was? Truus reageerde verontwaardigd, dat haar Minet een echte binnenkat was en dat ze nu boven een middagdutje deed. ‘Ach wat’, vervolgde ze, ‘Ik roep wel even. Jullie hebben elkaar immers een poos niet gezien.’

Ze liep naar de gang en ik hoorde haar Minetje waarschuwen dat er bezoek was. De kat kwam al gauw naar beneden, rende de trap af, bleef in de kamer blazend voor mij staan. Angstig vroeg ik of ze misschien op mijn stoel wilde zitten. Truus maakt duidelijk dat ik geen moeite hoefde te doen, Minetje hield niet van zo’n harde zitting. Ik eigenlijk ook niet, maar dat durfde ik niet uit te spreken. 

Minet droop ten slotte af, trok zich terug in de andere kamer en nestelde zich in haar mandje. Ik had het daarna wel gezien en vertrok. Gebroken kwam ik thuis en over vroeger hadden we het niet eens gehad.