Grimlachjes: Baby Lisa

ABBENES Om de week vertelt Hennie in het Witte weekblad wat haar als eigentijdse tachtiger zoal bezighoudt.

Deze keer kruip ik in de huid van iemand anders. Stel je voor, ik ben even baby Lisa, een paar maanden oud. Eerste kindje van mama Willy en papa Riek.

‘’Ze zijn altijd heel lief en zorgzaam voor mij, alleen vaak een beetje té. Ik krijg weinig tijd om mezelf te zijn. Goed bedoeld, maar zeer vermoeiend allemaal. Ik ben zo’n beetje de hele dag in handen. Krijg niet de kans om even een dutje te doen in mijn eigen kamer en in m’n eigen bedje. Ik schijn een mooie, roze babykamer te hebben, maar die heb ik eerlijk gezegd eigenlijk nog nooit kunnen zien.

Mijn slaapplek overdag is de box in de woonkamer waar ik bijna de hele dag verblijf. ’s Nachts lig ik in de kinderwagen bij papa en mama in de kamer, als ik huil mag ik bij hen in bed liggen. Maar dat is best fijn. Ik heb verder twee lieve oma’s, die geregeld op me passen. Maar ook zij laten me niet met rust.

Laatst was er een etentje bij opa en oma. Nou, dat heb ik geweten. De hele familie was aanwezig. Ik ging van hand tot hand. De één deed nog gekker met mij dan de ander. Na afloop was ik bek af. Wilde eigenlijk heel graag naar bed. Het huilen stond me nader dan het lachen. Eindelijk zag iemand hoe ik eraan toe was en werd ik even apart in een bedje gelegd.

Helaas was de rust van korte duur. Ik lag net in diepe slaap, toen papa me weer uit bed haalde. Wilden ze met het hele gezelschap uit wandelen en ik moest mee. Het was zo’n mooi weer. Gelukkig lukte het mij in de hobbelende kinderwagen stiekem m’n ogen dicht te doen en dat was heerlijk. Toch nog eventjes rust…’’

Tot zover mijn beleving als baby Lisa. Eerlijk gezegd ben ik blij weer mezelf te kunnen zijn.