Grimlachjes, humoristische column van tachtiger: Laatste date

NIEUW-VENNEP Om de week vertelt Hennie wat haar als eigentijdse tachtiger zoal bezighoudt.

Greet was al zo’n tien jaar alleen en wilde weleens een arm om haar heen.

Iemand bij wie je kon schuilen, een schouder om op uit te huilen.

Tot op heden is het haar niet gelukt, maar hieronder ging ze zeker niet gebukt.

Van daten op de pc was vroeger geen sprake, het waren de advertenties die je moesten raken.

Of hij wel of niet bij je zou passen, je liet je maar gewoon verrassen.

Haar verhaal gaat over de laatste date, een ontmoeting die je niet gauw vergeet.

In Haarlem op het station, was waar het allemaal begon.

In de verte zag ze hem al staan. ‘Nee hè. Moet ik hiermee verder gaan?

Oké, nu niet meteen al zeuren. Laat ik afwachten wat er gaat gebeuren.

Afspraak is afspraak, ook al is het niet op het eerste gezicht raak.’

Hij stelde zich voor. ‘Hallo, ik ben Cor van der Luit. Leuk je te ontmoeten, je ziet er mooi uit.

Zullen we wat gaan drinken, om op onze date te klinken?’

Al lopend zag Greet, iets aan zijn benen. ‘Klopt,’ zei hij. ‘Ik heb hamertenen.’

Die tenen vond zij niet echt storend. ‘Maar je bent ook nog slecht horend.’

Het was even stil. Toen zei Cor: ‘Greet, ik ben, denk ik, voor jou niet de juiste vent.

En eerlijk gezegd, ben ik ook nog impotent.’

Tot een dieper gesprek is het niet meer gekomen

Cor bleek toch al niet de man van haar dromen.

Deze ervaring was voorlopig haar laatste date.

‘Dan blijf ik toch echt liever alleen’, besloot onze Greet.